نه

 بهم گفت هیچوقت نزار یه مرد از احساست با خبر بشه و بفهمه دوسش داری و این غمگینم کرد

غمگین تر این بود که در ادامه حرفش گفت "حتی اگه باهاش زیر یه سقف زندگی میکردی هم نزار بفهمه"

من هنوزم هر وقت یادش میفتم غمگین میشم و دلم میگیره

حس اسیری بهم میده :| 

چرا زنا باید یاد بگیرند با سیاست باشند و صداقتشون رو بزارن کنار؟

و چرا مردها نباید لیاقت این صداقت رو داشته باشند و مثل پادشاهی باشند که دلقکی رو اسیر خودش کرده و اینقدر احمقه که نیاز داره این دلقک مدام فریبش بده؟

چرا از فریب خوردن بیشتر لذت میبرند تا از صداقت؟

و بدتر اینکه آیا اینقدر خودشون رو نالایق میدونند در مورد دوست داشتن که اگه زنی دوسشون داشته باشه، براشون ارزشش رو از دست میده و  زنی که بهشون بی توجه باشه، انگار خیلی باارزشه؟