مرز مهربون بودن و ضعف باریکه!

امشب خیلی خوشحال و راضی ام و یه دلیلش اینه که تو شرایطی که میتونست به دلخوری و حسای بد ختم بشه, فقط گفتم "من دوست ندارم شما رو ناراحت کنم اما دوست ندارم خودم رو هم ناراحت بکنم" و شرایط آروم شد...

تو یه شرایطی رضایت ما با رضایت کسایی که دوسشون داریم همراستا نیست و برای منی که آدم خودخواهی نیستم اصلا یکم سخت میشه انتخاب راه خودم تو زندگی خودم! انتخاب رضایت خودم از رفتار و کار و انتخاب خودم! 

اما امشب از پس یکیش بر اومدم و امیدوارم بازم بتونم رضایت خودمو انتخاب کنم و رضایت کسایی که دوسشون دارم رو هم ازین انتخاب ببینم!

یکیش اینه که گاهی روابط وسیع تری داشته باشم،.اینکه گاهی از محدوده ی دوستای ادمای نزدیک و همیشگیم خارج بشم و با ادمهایی که دوسشون دارم و از بودن باهاشون لذت میبرم اما اولویت های من نیستند زمان صرف کنم! 

نگرانی رنجوندن ادما نوعی ضعفه! و ضعیف فرض کردن آدمها! کاش بشه ازش خلاص شم...

 

پ.ن： یادمه یکی از تخصصای خاص ما تعیین جفت هایی بود که بینشون مرز باریک و مبهمی وجود داشت! یادته؟

کیبردفن...