برای نگار

"امشب میتونم برات بنویسم"

این جمله رو سر کلاس صبح امروزم نوشتم

وقتی فکر میکردم فردا دیگه کلاس ندارم و میتونم با خیال راحت،ولو شم جلوی لپتاپ و مثه شبای پاییزیه دبیرستان،بنویسم

چیزی که دلم میخواد بهت بگم اینه :

بعد از کلاس همکلاسیم از کنارم رد شد و بهم گفت راضیه،کلاس بعدی تو مولتی میدیا برگزار میشه،به دوستاتم بگو

و من با خودم گفتم :منکه دوستی ندارم!

و حالا،از همون موقع این جمله مدام توی سرم تکرار میشه که "منکه دوستی ندارم"

دیدی یه وقتایی آدم دلش به حال خودش مسوزه یه جورایی،احساس مظلومیت میکنه!

وقتی اینو تو دلم گفتم احساس مظلومیت کردم!

وقتی تاول انگشت پامو دیدم هم احساس مظلومیت کردم

توی ذهنم قدم زدنه

توی ذهنم خونمه،حیاطش ،برگای انار که زرد شدن و ریختن

توی ذهنم بیرجنده،مسیر کتابخونه تا خونه

توی ذهنم نمایشگاه کتابه که یه ماه دیگه بی من میرین همتون،مخصوصا تو

توی ذهنم منو و توییم که همه حرفامونو زدیم و حالا فقط دلمون نمیاد بگیم خداحافظ

بوی همه اینا زده به سرم

دارم میام بیرجند :)

میتونیم همو ببینیم:)

+وقتی ابراز احساسات میکنم و تو میگی دقیقن و بعدش چیزی که من از قلم انداختمو اضافه میکنی

همونی که اضافه میکنی آخر حرفام

همونیه که بهم ثابت میکنه دل به دل راه داره :)